17 stycznia 2025 roku w Miejskiej i Powiatowej Bibliotece Publicznej w Nowym Tomyślu wręczono nagrody i dyplomy uczestnikom konkursu plastyczno – literackiego „Zachwyceni zabytkami”. Konkurs ten skierowany był do uczniów szkół podstawowych i ponadpodstawowych z terenu powiatu nowotomyskiego. Uczniowie klas I-III mieli za zadanie przygotować pracę plastyczną przedstawiającą wybrany zabytek z powiatu nowotomyskiego, natomiast starsi mieli stworzyć pracę pisemną inspirowaną jednym z zabytków naszego powiatu.

        Jakub Lańdy, uczeń klasy szóstej naszej szkoły, zdobył I miejsce za swój wiersz pt. „Moje miejsce”.  Gratulujemy!

         Wszystkie prace konkursowe można obejrzeć na wystawie w Miejskiej i Powiatowej Bibliotece Publicznej w Nowym Tomyślu, która potrwa do końca lutego br.

 

Moje miejsce

 

Jest takie miejsce, które ciągle mnie zachwyca.

Może nie jest wielkie jak nasza stolica.

Tu dumnie na wzgórzu wielki park z pałacem jest ukryty.

Nutą tajemniczości spowity.

 

Jeśli tylko zechcesz, odkryje przed Tobą swe tajemnice

i zabierze cię w podróż niesamowitą.

 

W pakosławskim parku szumią cicho drzewa.

Każde z nich inną historię mi śpiewa.

 

Stary dąb w centrum parku stoi

Schyla do mnie swe gałązki

i do ucha szepce mi opowieść:

 

„Kiedy byłem małym dębem,

na tym wzgórzu zbójców zgraja schronienie miała.

Wnet skończyło się ich zbójowanie,

gdy książę Pakosław wziął gród w posiadanie”.

 

Z roku na rok rosły mężnie drzewa.

W ich cieniu niejeden ptak się rozśpiewał.

Niejeden człowiek znalazł ukojenie

i mógł spracowanym kościom dać wytchnienie.

 

Rozłożysty buk opowiada o dzielnej Emilii,

dla której w miejsce drewnianego dworu budowniczowie pałac postawili.

Pałac Krzyżanowski Antoni zaprojektował,

w klasycznym stylu go wybudował.

 

„Nic dla siebie, wszystko dla innych”- Emilia często powtarzała.

Dzielnych powstańców  w walkach wspomagała.

Kochała ojczyznę i mieszkańców swojej małej miejscowości.

Oddała im w posiadanie wszystkie swoje włości.

 

W  oddali lipa drobnymi listkami szumi.

Pamięta wzloty i  upadki,

gdy w pałacowych pokojach biegały dzieci gromadki.

Przedszkolaków całe grupy przemierzały parkowe aleje.

Niejedno stare drzewo na to wspomnienie się śmieje.

 

Wszystkie drzewa zgodnie marzą,

że jeszcze kiedyś pałac i park w całej  swej świetności im się ukażą.

 

Często daleko w świat gdzieś gnamy,

z zachwytem dalekie kraje podziwiamy.

Warto spojrzeć blisko, bo wokół nas wspaniałe skarby się skrywają.

Gdy tylko zechcemy, fascynujące historie szeptem nam wyśpiewają.

 

Jakub Lańdy